Miodusy - Dworaki
Na pograniczu dawnego Podlasia i Mazowsza występuje dotychczas kilka wsi o nazwie Miodusy. Wszystkie one powstały w tym samym czasie, na początku XV wieku. W okolicach Wysokiego Mazowieckiego notuje się: Miodusy Litwa, Miodusy Stasowięta, Miodusy Stok i Miodusy Wielkie. Krewni tamtych rycerzy herbu Ostoja założyli również tutejsze wioski o nazwie Miodusy. Pochodzili z Mazowsza z okolic Płocka, podobnie jak pierwsi mieszkańcy Leszczki czy Perlejewa1.
Na przełomie XV i XVI wieku tutejsi rycerze tworzyli już dość liczne osiedle szlacheckie. Na przegląd pospolitego ruszenia z 1528 roku wystawili czterech uzbrojonych konnych jeźdźców2. Tutejsi rycerze zwali się początkowo Miodusami, dopiero z czasem przyjęli nazwisko Mioduszewscy.
Zarówno tutejsi Mioduszewscy jaki ich krewni z innych okolic Podlasia należeli do drobnej lub średniozamożnej szlachty. Zapis z Herbarza hrabiego Uruskiego opisuje razem jedną i drugą gałąź rodu. Wielu z nich doszło do pewnych urzędów i godności, zapewne również do majątków. Na przykład Stanisław Mioduszewski poborca podatkowy drohicki z początku XVIII wieku. W 1764 roku elekcję królewską podpisał Maciej na Miodusach i Tomasz z ziemi drohickiej. Niejaki Maciej Mioduszewski został w 1744 roku cześnikiem drohickim i następnie podkomorzym derpskim oraz burgrabią drohickim. Wielu Mioduszewskich emigrowało na Ukrainę oraz do innych ziem Rzeczpospolitej. Niektórzy z nich zdołali w XIX wieku udowodnić swoje prawa szlacheckie przed rosyjskimi urzędami. Byli wśród nich potomkowie Walentego Mioduszewskiego, dziedzica wsi Miodusy Dworaki w 1628 roku. Jego synem był Jan, tego syn Walenty. Synem Walentego był Kacper, jego synem Marcin i tegoż syn Walenty żonaty z Marianną Twarowską. Zapewne Walenty mieszkała jeszcze w tej okolicy ale jego syn – Adam już w Królestwie Polskim3. Mioduszewscy używali herbu Ostoja. Inni Mioduszewscy, zapewne z tych okolic, zgłosili się do urzędów w Guberni Grodzieńskiej aby uzyskać potwierdzenie praw szlacheckich. W tej guberni prawa szlacheckie uzyskali: Paweł, syn Alberta z synami: Henrykiem Ferdynandem i Michałem (rok 1840). Wielu Mioduszewskich dostała prawa w guberni kowieńskiej. Wszyscy oni otrzymali herb Łabędź4.
Miodusy Dworaki według opisu z końca XIX wieku to była wieś szlachecka, liczyła 12 domów i 108 mieszkańców (51 mężczyzn i 57 kobiet). Przeważała szlachta, mieszkała też grupa 5 włościan. Zapisano, że wioska leży nad strumieniem Dunajek, posiadała grunty pszenne, łąki, lasu nie ma5. Przełom XIX i XX wieku to intensywny czas rozwoju tej miejscowości. Z liczby 12 domów około 1890 roku ich liczba w 1921 roku zwiększyła się do 35, a liczba mieszkańców do 166, oprócz katolików notowano także 5 prawosławnych. Miejscowość należała do gminy Skórzec.
1Jaszczołt T, Gmina Grodzisk....., s. 18.
2Źródła Dziejowe...., tom XVII/1, s. 185.
3Rodzina, Herbarz....., tom XI, s. 113.
4Tamże, s. 112.
5Słownik Geograficzny....., tom VIII, s. 98.
Źródło: Zugaj Leszek "Historia Gminy Perlejewo", Lublin 2008.