Głody
Wieś powstała jako kolonia wsi Leśniki1. Pierwsze dane o jej istnieniu pochodzą z 1667 roku z ówczesnego spisu podatkowego (Głody, z Głodowy)2. W tym czasie Głody stanowiły już własność możnej rodziny Ossolińskich. W drugiej połowie XVII stulecia Rudkę wraz z Targowiskami, Korycinem, Woźnikami i Głodami odziedziczył najmłodszy syn Zbigniewa Oleśnickiego i jego pierwszej żony Barbary Iwanowskiej - Maksymilian, poseł z ziemi drohickiej na sejmach elekcyjnych w roku 1669 i 1674, sekretarz wielki koronny, chorąży drohicki w 1698 roku. Na przełomie XVIII i XIX wieku dziedzicem dóbr Rudka był Józef – Kajetan Ossoliński, starosta sandomierski, kasztelan podlaski w 1790 roku. Z jego małżeństwa z Marią Zaleską, podkomorzanką nurską urodziła się córka Konstancja, później żona Tomasza, hrabiego Łubieńskiego i syn Wiktor, który bardzo zasłużył się jako oficer wojsk polskich w okresie wojen napoleońskich, między innymi w czasie wyprawy na Rosję. Wiktor pozostawił jedynie córkę Wandę, która w 1848 roku poślubiła Tomasza, hrabiego Potockiego, a następnie Stanisława, księcia Jabłonowskiego. Do 1860 roku Głody należały do Wiktora Ossolińskiego, następnie do jego córki Wandy Potockiej. Do czasów uwłaszczenia (1861) mieszkańcy wsi odpracowywali pańszczyznę na polach folwarku Kobyla3.
W 1900 roku Głody liczyły 191 dziesięcin chłopskich. Należały wówczas do gminy Skórzec w powiecie bielskim i guberni grodzieńskiej4.
W 1921 roku we wsi było 13 domów zamieszkiwanych przez 101 osób. Wszyscy zdeklarowali narodowość polską i przynależność do Kościoła katolickiego5.
1 Kondratiuk M, Nazwy…., s 60.
2Nazwy miejscowe...., tom III, s. 168.
3 Jaszczołt T., Gmina…, s 98.s
4 Słownik geograficzny Królestwa Polskiego…, T XV, cz. 1, s 506.
5Skorowidz…, T V, s 28.
Źródło: Zugaj Leszek "Historia Gminy Perlejewo", Lublin 2008.